ابتدايي ترين انواع راهبند مي تواند يك ميله و حتي يك زنجير باشد كه توسط نگهبان پاركينگ كنترل مي شود. براساس همين ايده راهبندهاي جديد كه به موتور و گيربكس مجهز بودند وارد بازار شدند. بر اساس چگونگي عملكرد، راهبند ها به دو دسته اهرمي و ستوني تقسيم مي شوند؛ راهبند هاي اهرمي كه يك ستون عمودي كه در زمين نصب شده است و يك اهرم كه به صورت افقي روي ستون نصب مي گردد. به دليل اينكه طول اهرم اين نوع راهبند زياد است، در برابر بادهاي شديد دچار تنش پيچشي مي شود و همچنين هنگام بالا بودن اهرم به دليل وجود ستون عمودي باز قسمتي از مسير مسدود است و در نتيجه در مدخل هاي با عرض كم كاربرد ندارد. كاربرد اين نوع راهبند در مكان هاي با سقف كوتاه نيز محدود است. راهبند هاي ستوني، ستون هايي هستند در اشكال مختلف كه روي زمين نصب شده و در مواقع لزوم به پايين رفته و مسير را باز مي كند. براي بهره برداري از راهبندهاي ستوني نياز به تخريب مكان و زير سازي به عمق تقريبا 1.5 متر مي باشد و به همين علت هزينه نصب بالايي دارند. اختراع حاضر مشكلات راهبندهاي موجود را ندارد به طوري كه اين راهبند در برابر وزش باد مقاوم است و در هنگام باز بودن مسير كاملاَ مخفي است و مانعي براي عبور ايجاد نمي كند و در مكان هاي مسقف با كمترين ارتفاع نيز قابل نصب و استفاده است. همچنين اين راهبند احتياجي به زير ساخت ندارد و نصب آن آسان مي باشد. عملكرد راهبند الكترومكانيك اِكتا بدين شرح است؛ پس از نصب راهبند، در ابتدا دو بازوي راهبند هم تراز با سطح زمين مي باشند. براي ايجاد حركت بازوها به سمت بالا و ايجاد مانع در مسير با اعمال فرمان فرستنده به گيرنده موتور و گيربكس شروع به چرخش كرده و با جمع كردن و كشيدن كابل متصل به واگن، لغزنده را در مسير ريل خطي به حركت در آورده و باعث چرخش لنگ و بالا آمدن بازوهاي راهبند به شكل 8 مي شود.